Zoals gewoonlijk waren mijn mannelijke collega's vandaag weer behoorlijk op dreef. Ze vinden het altijd leuk om een dolletje met een andere collega uit te halen. Vandaag was een van de secretaresses aan de beurt...
Ze vertelde de heren dat ze een gat in haar hand heeft en altijd veel te veel kleding koopt, niets vreemds aan denk ik zo, dat heb ik namelijk ook! Echter bleek ze ook een beetje krap bij kas te zitten, ze had de kleding (die zij anderhalf jaar geleden in de uitverkoop gescoord had) op marktplaats gezet. Helaas was er geen bod op gekomen.
Toen kwam mijn collega met de oplossing voor haar! "Waarom vraag je Anna niet, of zij het van je wil kopen?" Het was duidelijk dat ze hier nog niet over nagedacht had! Ze vond het een goed idee en besloot dan ook gelijk om actie te ondernemen!
Het arme schaap kwam bij mijn bureau staan en vertelde enthousiast over haar koopwaar. Ondertussen bedacht ik mij wat ik moest zeggen, ik hoef die kleding niet te hebben, maar ik wil haar ook niet kwetsen.
Met zweetdruppels op mijn voorhoofd en met alle ogen op mij gericht bedacht ik snel een paar antwoorden hoe ik haar af kon wijzen zonder haar te kwetsen.
- Ik heb zelf al te veel kleding
- Dat pas ik nooit! (Ook al is dat niet waar)
- En, en, en... je zou het bijna uit medelijden kopen
Natuurlijk heb ik ook te veel kleding, maar wees nou eerlijk, zien jullie mij al lopen in iets wat mijn collega anderhalf jaar geleden in de uitverkoop gescoord heeft?
Ik kijk haar aan en glimlach vriendelijk. Ik bedank haar voor het aanbod, maar vertel haar dat ik min of meer met een zelfde probleem zit. Gelukkig begrijpt ze dat en loopt uiteindelijk terug naar haar plaats...
Ik open mijn mailbox en zie e-mails van mijn mannelijke collega's staan, met mooie verkooppraatjes prijzen ze die kleding aan!
Ik kijk op en zeg, jongens als jullie het zo mooi vinden, misschien is het dan het perfecte cadeau voor jullie vrouw! Ik roep haar wel even terug...
Het werd nog nooit zo stil op de afdeling....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten